Gasteizko Errekabarri Eguzki Ikasleen Guraso Elkarteak familiek bizi duten “egoera jasanezina” salatu dute; izan ere, Jaurlaritzak jakinarazi berri dielako datorren ikasturtean ere ikastetxera berrira etortzea kolokan egon daitekeela: “Ez digute urtarrilean Salburura etortzeko inongo bermerik ematen”, arbuiatu dute gaur goizean ikastetxe parean egindako prentsaurreko batean. Horrekin lotuta, gogorarazi dute EAJk agindutakoaren arabera, 2016/17 ikasturterako egon behar zuela Errekabarri ikastetxe berria amaituta.
Azken hilabeteotan behin baino gehiagotan salatu izan dituzte atzerapenak, “Blanca Guerrerok ukatu” izan dituenak. Baina, orain berretsi diete “aurreikuspen kaskarrenak ere motz” geratu direla, irailerako obrak bukatu gabe egongo omen direlako. Horren harira, honakoa nabarmendu dute: “Data hori ere atzerapen bat zen duela hilabete batzuk agindutakoarekiko. Ondoren, Eusko Jaurlaritzak Udalari eman beharko dio eraikina eta horrek argia, gasa.. altan eman beharko ditu. Honek are atzerapen gehiago sortuko ditu”, adierazi dute kezkatuta familiek.
Mobilizazio gehiago
Egoera horren aurrean, “aukera bakarra” aurreikusten dute: 2019/20 ikasturtea ikastetxe berrian hastea: “Irailaren 9an Salburuko ikastetxera etorriko gara. Dagoena dagoela”, ohartarazi dute. Gaineratu dute bitartean, “etengabeko mobilizazioekin” jarraituko dutela.
Bestalde, “elkartasun osoa” helarazi nahi izan diete Alaialdeko familiei: “Zabalganeko familiak jasaten ari diren egoera, guk pairatutakoaren parekoa da”, arbuiatu dute.
Blanca Guerreroren dimisioa
Amaitu aurretik, Blanca Guerreroren dimisioa eskatu dute, Araban EAJk hezkuntza politikan duen arduradun politiko nagusia eta Hezkuntza sailaren ordezkaria delako. Eta administrazio ezberdinei “gogoeta sakona” egiten dezatela eskatu die guraso elkarteak, “horrelakorik berriro gertatu ez dadin”.
Un transportista que trabajaba para la empresa Sidenor de Gasteiz ha fallecido el martes 16 de abril de 2019 en “un accidente laboral no traumático”, según ha informado el sindicato LAB mediante las redes sociales.
Se trata de la segunda muerta laboral de este 2019 en Araba después de que un trabajador perdiese la vida el 3 de abril del mismo año en el Centro Comercial Gorbeia cuando el hombre cayó a la depuradora por causas desconocidas, una depuradora que se encuentra en la zona de carga.
40 gurpil inguru erabili dituzte suzko barrikada egiteko eta trenen ibilbidea eteteko. Hala Bedi-ri helarazi dioten argazkian eta oharrean adierazi dutenez, herri antifaxista eraikitzeko inor ez bazterrean geratzeko deia egin dute.
Apirilaren 15ean, goizeko 06:00ak aldera, 40 bat gurpilekin osatutako barrikada bat osatu zuten Egino herritik (Araba) igarotzen den trenbidean. Nahiz eta hedabide ezberdinetan oihartzunik ez izan, ezezagun batzuek Hala Bedi-ra igorritako ohar eta argazki batean ekimenaren dimentsioa ikus daiteke. Ordu batzuk beranduago, suhiltzaileek sabotajea itzali zuten.
Argazkian agertzen den “Atzo gaur eta beti. Euskal Herritik ez dira pasako!” esaldiarekin batera, oharrean “espainiar oligarkiak Espainiar estatu krisiari autoritarismotik, ukaziotik eta esplotaziotik aterabidea” eman nahi diola salatu dute. “Euskal Herria etsaitzat dute, eta espainiar eskuin muturra eta muturreko eskuina arerio horretatik elikatzeko asmoa dute. Beste ezeren gainetik, herri zapalduon ukazioan oinarritzen delako haien proiektua”.
Aurreko asteburuko ekitaldi faxistak eta Ertzaintzaren kargak kontestualizatzearekin batera -19 urte neska bat astelehenean Bilbon operatu behar izan zuten Ertzaintzaren kargen ondorioz-, Euskal Herriak faxistak gertutik ezagutu dituela gaineratu dute: “Gogor borrokatu ditu eta larrutik ordaindu du. Egoerari neurria hartu behar diogu. Harro dabil bidegabekeria eta honek ez du atzera egiteko asmorik. Gure bizitzak, gorputzak eta lurraldeak menpeko nahi dituzte”.
“Herri gisa erantzun behar dugu”
Espetxean dauden gazteak ere aipatu dituzte, “beren herria maitatzeagatik espetxera bidaltzen dituztenak”. Ildo honetan, “muntai juridiko eta polizialei esker bahituen zerrenda luzatzen dute, herri hau gatibu mantentzeko asmoz. Frankismoaren oinordekoak diren tribunal eta segurtasun indarrek adierazpen askatasunaren mugak markatzen dizkigute eta Damoklesen ezpata buru gainean jarri digute. Herrion erabakitzeko eskubidea kriminalizatu dute, espainiak eskaintzen duen eredu sozial eta ekonomikoa inposizioaren bidez mantenaraziz”.
Bide batez, inor ez bazterrean geratzeko deia egin dute, langileria, emakumeak, euskaldunak, gazteak, etorkinak eta baztertuak aipatuz. “Ez dadila inor bazterrean geratu. Herri antifaxista bat eraiki ahal izateko, herri gisa erantzun behar diogu zanpatzen gaituenari”.
Oharraren amaieran beste alde batera begiratzerik ez dagoela ondorioztatu dute: “Datorkigunari erantzuteko prest egon behar gara, borroka fronte guztietan. Zaurituen, atxilotuen eta kriminalizazioaren gainetik herri honek irmotasunez eta sormenaz erantzun dio ultraeskuin españolari. Aurrerantzean ere tinko eta eraginkor“.
Lehen denboraldiko arrakastaren ostean, Iker Galartza aktoreak zuzendutako euskal zirkua Gasteizen egongo da. 16 emanaldi ezberdin eskainiko ditu maiatzaren 31tik ekainaren 15era bitartean eta sarrerak salgai daude jada.
eventbrite.es
Gure Zirkuak bigarren denboraldia hasiko du apirilean. Iker Galartza aktoreak zuzendutako taldeak euskaraz ere zirkoa egin daitekeela erakutsi zuen iaz, sold out ezberdinak eginez batez ere Donostian. Orain, asmo berdinarekin datoz Gasteiza maiatzaren 31tik ekainaren 15era.
Iker Galartzak egitasmo hau martxan jartzea erabaki zuenean “apustu arriskutsua” zela aitortu zuen, baina lehenengo denboraldian oso kritika onak izan zituen eta sarreren salmenta ere ondo joan zen, beraz udara honetan zirkua berriz martxan jartzea erabaki dute
Mateo Gutierrez Leon (1996) gazteak Kolonbiatik ihes egin behar izan du kartzelan ia 22 hilabete pasa ostean. Terroristatzat hartu eta epaituta, azaroan absolbitu egin zuten, baina bere bizitza eta askatasuna arriskuan ikusi zituenez, herrialdea utzi zuen kartzelatik atera eta bost egunera. Bere kasua Kolonbian ohikoak diren polizia muntaia dela salatu du.
Mateo Gutierrez Leon, iheslari politikoa da eta Euskal Herrian asilo bila ari da. (Argazkia: Dos Por Dos)
Nola hasi zen zure kontrako prozesu judiziala?
2017ko otsailaren 19an hasi zen. Egun hartan, Bogotan, bonba bat jarri zieten polizia batzuei. Horietako bat hil eta beste hainbat zauritu egin zituzten. Horrek presio mediatiko handia eragin zion gobernuari, ea zergatik gertatzen ziren halakoak Bogotan, are gehiago FARC-EPrekin bake ituna indarrean izanik. Lau egun geroago atxilotu egin ninduten. Komunikabideek, Defentsa Ministroak eta lehendakariak atentatua aurpegiratu zidaten, baina epaiketa prozesuan ez zuten gai hori ukitu.
Zer leporatu zizuten epaiketan?
2015eko irailean panfletoz betetako bomba panfletaria bat jarri izana leporatu zidaten. Ustez, lekuko batek identifikatu ninduen. Hasiera batean, lekukoak beste pertsona baten deskribapena eman zuen, baina ondoren, bertsioa aldatuta, nire deskribapena eman zuen. Lekuko hori polizia izateko ikasketak egiten ari da orain, eta ni salatu aurretik, polizien bisita jaso zuen. Nire deskribapena eta izena emateko esan zioten. Horri gehitu presio mediatikoa, epaileak fiskaltzak esandakoa sinesteko zuen jarrera eta hasiera batean nire abokatuak erabilitako argumentu oker batzuk tarteko, kartzelara bidali ninduten. Ia 22 hilabete egon nintzen kartzelan, eta bitarte horretan epaitu egin ninduten. Frogatu ahal izan nuen ni ez nengoela gertakarien lekuan momentu horretan, baita identifikatu ninduen lekukoaren kasua polizia muntaia izan zela ere. Azkenean absolbitu egin ninduten. Baina prozesuak oraindik aurrera dirau, fiskaltzak helegitea jarriko duela esan baitu.
Zure kasua “falso positivo judicial” gisa definitu duzue. Zer da hori?
Hemen ezagunagoa da “polizia muntaia” terminoa, akaso. Armadak borroka antiterroristan emaitzak zituela irudikatzeko, pertsona zibilak hil eta gerrillariak zirela esaten zuen. Falso positivo judicial terminoa Alvaro Uriberen gobernuaren garaietatik dator. Orduan azaleratu zen, baina Juan Manuel Santos eta Ivan Duque lehendakariekin ere jarraitu dute. Hala, zenbait onura eta interes lortu dituzte. Krimena, terrorismoa edo segurtasun eza borrokatzen ari zirela diote, eta lekuko faltsuak erabiliz edozein pertsona espetxeratzen dute. Komunikabideek, poliziak eta gobernuak iritzi publikoa haren kontra jarri eta erruduntzat jotzen dute epaiketa egin aurretik.
Zergatik hasi zuten zure kontrako prozesua?
Nirea beste kasu askoren arteko bat besterik ez da. Zenbait sektoreren kontra modu orokorrean egiten ari diren kanpaina da: herri eta ikasle sektoreen, eta orokorrean oposizio politikoaren kontra egindako kanpaina. Eta hor asko erori gara. Ez da salbuespenezko kasu berezi bat, estatuak Kolonbiako oposizioa deuseztatzeko erabiltzen duen modu bat baizik.
Argazkia: Dos Por Dos
Azken urteetan Bogotan jarritako lehergailu asko Movimiento Revolucionario del Pueblo-ri (MRP) egotzi diote. Zuri mugimendu horren partea izatea egotzi dizute. Hori hala dela iradoki nahi gabe, azaldu dezakezu zer den MRP?
Ni eta beste hamabi bat pertsona lotu gaituzte mugimendu horrekin. MRPk berak adierazi duenaren arabera, antolakunde berri eta independente bat da. FARC-EPrekin egindako bake negoziazioetan Juan Manuel Santos lehendakari ohiak inposatutako agenda neoliberal eta bortitzaren kontra azaldu da. Baina ezkerreko mugimenduek eta komunikabide ofizialek ezjakintasun eta estigmatizazio asko barreiatu zuten antolakunde horren parte izatea leporatu ziguten pertsonei buruz —ezin izan dutena frogatu—. Eskuin muturrak finantzatutako mugimendua zela, poliziarekin lotura zuzena zuela, baita ELNrekin lotura zuen taldea zela ere leporatu zioten. Antolakundeak adierazpen ofizialak egin izan ditu: Andino saltoki-gunean bonba bat jarri izana ukatzeko, esaterako. Kazetari bati ere elkarrizketa bat eman zioten, eta elkarrizketa horretan niri buruz galdetu zien kazetariak.
Nola eragin dizu kartzelan 22 hilabete pasatzeak?
Beti du eragina kartzelatik atera eta inguru berri batera egokitzeak, are gehiago hona etorrita. Kartzela oso inguru bortitza da, eta Kolonbiako gizarteak bizi duen bortizkeria are gordinago bizitzen da han. Dena bortizkeriaren kudeaketatik igarotzen da. Hori ez da osasuntsua, pertsonak hala hezten direlako, eta ateratzean logika horretan bizitzen jarraitzeko arriskua dute. Are gehiago, zeure burua kartzelaratzen amai dezakezu, zarena galdu dezakezu, eta hori da arriskutsuena nire ustez. Fisikoki gosea pasatzen da, dena ordaindu beharra dago, dena da gabezia, ez dago urik ez eta argirik ere, baina horretara ohitu zaitezke. Kartzelak norbanakoekiko egiten duen kontrol fisiko eta psikologikoak pertsona hori politikoki menperatzea bilatzen du. Oso bortitza da. Eta pertsona asko kartzelatik akituta, etsita ateratzen da. Hori ekiditea da gakoa, bestela iparra galtzeko arrisku handia dago.
Azaroaren 8an kartzelatik atera eta bost egun iraun zenituen Kolonbian. Zergatik etorri zinen hona?
Kolonbian libre eta bizirik jarraitzeko berme gutxi neukan. Kezka handia nuen, ea beste prozesu bat irekiko zidaten, beste batzuekin gertatu den antzera. Polizia antiterroristekin nengoenean, iradoki zidaten nire bizitza arriskuan zegoela. Are gehiago, horietako bat ni torturatzen saiatu zen komisaldegian, baina hor zen beste polizia ukatu egin zen. Nire ingurukoak ere, familia, lagunak, arriskuan zeuden. Nire bikotekideari, esaterako, beste muntaia bat egiten saiatu ziren. Kartzelako zuzendaria ere salatu nuen, leporatu baitzidan pistola bat nuela ezkutatuta, eta kartzelaz aldatu ninduten. Oro har, egoera politikoa ez zen oso aldekoa.
Euskal Herrian hilabete batzuk egin dituzu eta asilo politikoa eskatzen ari zara. Nola doa hori?
Maiatzean nire kasua azaltzen duen dokumentazio guztia aurkeztu behar diot Espainiako Gobernuari, eta frogatu behar dut Kolonbiako Estatua ni jazartzen ari dela eta nire bizitza arriskuan dagoela. Oso prozesu burokratikoa da, baina esan didate nirea bezalako kasu gehienak onartu egiten dituztela.
11 egun, 2.500 kilometro baino gehiago eta Euskal Herriko ia bazter guztiak zeharkatu ostean, 21. Korrika Gasteiza iritsi da. Garesen hasi zen euskararen aldeko lasterketak Gasteizko kaleak bete ditu kolore anitzetako irudiak utziz. Andra Maria Zuriaren plazan, Maialen Lujanbio bertsolariak irakurri du sekretupean zaindutako mezua.
Gaztetxea eta Hala Bedi: @ikeraginaga
Gasteizko ibilbidean barrena, dozenaka kolektiboen eskutikpasada lekukoa, eta, haietako batzuk Gasteizko Gaztetxea eta Hala Bedi izan dira: batera hartuko dute 2.543an kilometroa, bi kolektiboetan euskara ikasi dutenen eramanez lekukoa.
Gasteizko Herri Mugimenduko eragile ezberdinek ere lekukoa eraman dute: Ongi Etorri Errefuxiatuak, Ernai, Etxerat, kilometro trabestia, Okupazio Mugimendua… Ibilbide guztian zehar Galder Barbadoren eta Aitor Zelaiaren askatasuna eskatzen zuen pankarta ikusi ahal izan da.
Behin Andra Maria Zuriaren plazan, Maialen Lujanbio bertsolariak hartu du hitza: berak idatzi eta irakurri du sekretupean gordetako mezua: hemen irakurri dezakezu osorik.
Eguneko irudiak bilduz argazki galeria osatu dugu gurean.
Argazki galeria
Zabalgana
Ernai
Jare
Gaztetxea eta Hala Bedi: @ikeraginaga
Korrikaren lehen kilometroak Gasteizen
Korrikaren Gasteizen barrena: Ongi Etorri Errfuxiatuak, Alea, Okupazio Mugimendua, Armentia…
Behin Gasteizko kaleak zeharkatuta, Andra Maria Zuriaren plazan, Maialen Lujanbio bertsolariak hartu du hitza: berak idatzi eta irakurri du sekretupean gordetako mezua:
“Euskara gaur egun arte,
ta Gasteizaino KORRIKA
ekarri dugunoi, biba
gora, eutsi, goza, Klika.
KLIKA! Hizkuntza ez da edukitzekoa.
Lizuna egiten zaio barruan gordeta, lika
Beraz, KLIKA!
instalatu eta elika!
Euskara, ez da euskararen gauzetarako aplikazioa.
Euskarak behar du herri honen Sistema Eragitean.
Memoriak handiko lur honen
hizkuntza beti eguneratua,
eta software librekoa.
Euskara, bestelakoa baita…
Hain zuzen, besteak bezain bestelakoa.
Bestelakoa eta besteak bezalakoa.
Baina besteekiko badu alde bat:
euskarak dena du aurka;
eta horrexegatik juxtu, dena du mauka!
Dena du egiteko, euskarak, dena du egiteke.
Hizkuntza bat dugu ahulguztiduna.
Hala ere, Korrika egiten dugu.
Izan ere, hainbeste maite gaituzte erakundeek, alderdi politikoek, komunikabideek…
Hauteskunde ezberdinen atarian, Gasteizko kaleak bete dituzte berriz ere Arabako Pentsionistek. Pentsionisten arteko batasuna aldarrikatu dute euren borroka pentsioetara bakarrik ez murrizteko: lan erreforman, emakume eta gizonen arteko soldata arrakalan eta gutxieneko soldatan eragin nahi dute.
Astelehenero kaleetan egotea ez nahikoa eta apirilaren 13an, beste zita batzuetan bezala, Gasteizko kaleak betetzea lortu dute Arabako Pentsionistek. Mobilizazio honetarako, gainera, ahalegin berezia egin dute langileek, emakumeek, gazteek, eta eragile sindikal eta sozialek parte hartzeko.
Artium museotik irten den manifestazioaren hasieran, Arabako Pentsionistak Lanean elkarteak argi utzi nahi izan du bere borroka ez dela amaitu, baina baita borroka horretan jarraitzeko elkarren artean batasun handiagoa behar dutela ere. Xede horrekin, lehen aldiz batzarra egin dute Hego Euskal Herriko lau elkartek Gasteizen bertan aste honetan (Arabako Pentsionistak Lanean, Bizkaiko Pentsionistak Martxan, Gipuzkoako Duintasuna eta Nafarroako Pentsionistak Martxan).
Bide batez, aurreratu dutenez, etorkizunean Gaurgeroa koordinakundean batuko dira lantalde horiek. Orain arteko aldarrikapenei eutsi, eta borroka indartzea jarri dute aurrera begirako helburu eta Gasteizko mobilizazioa horren erakuslehio izan da.
Hala ere, Araba mailako mobilizazioan orain arteko aldarrikapenak berretsi dituzte. Pentsioak automatiko igotzea eskatzen dute, prezioen garestitze errealaren arabera. Betiere, kontuan hartuta gutxieneko pentsioa 1.080 eurokoa nahi dutela.
Bozeramaileek argi dute: “Lortutako apurrak” egindako mobilizazioei esker lortu dituzte, eta atzerantz urratsen bat eginez gero pentsioen murrizketak berriro ere indarrean sartuko dira. “Zoritxarrez, lortutakoa ez dago bermaturik. Estatuak lotsagabeki muzin egiten dio Europako Gutun Sozialak dioenari”.
Pentsioetatik haratago
Haatik, sortu berri den Gaurgeroak ez du pentsioetara bakarrik murriztuko bere borroka. Lan erreformarekin amaitzea eta gutxieneko 1.200 euroko soldata ezartzea eskatuko dute, emakume eta gizonen arteko soldata eta pentsio arrakala gainditzea aldarrikatzearekin batera.
Gobernuei galdegin diete bizi den egoeraren neurriko pentsioak bermatzea: “Exijitzen diegu pentsio duin, publiko, bidezko eta behar bestekoak ezartzea”. Era berean, euskal erkidegoen eskumen falta nabarmendu dute pentsioak bermatzeko: “Ezagutzen dugu eskumen defizita. Horregatik, agertu nahi dugu gure konpromisoa pentsio sistema publikoa eraikitzea ahalbidetuko duen estatus politiko berri batekin”.
Euskara ikasleak saritzeko asmoarekin, Euskalduntxarrak irratsaioko kideek eta Gaztetxeko euskara ikasleek eramango dute lekukoa 11:40ak pasatxo Manuel Iradier kaletik abiatuta. 12:00etan irekiko ditu ateak muinoko etxeak eta gauera arte egongo zabalik.
Badator Korrika Gasteiza. 11 egun luzeren ostean, euskararen aldeko lasterketa handiena Arabako hiriburura iritsiko da 08:15 inguru igandean. Aurretik, ia beste 100 kilometro, 12:30ean sekretupean gordetako mezua beteta egongo den Andra Maria Zuriaren plazan irakurtzeko.
Gasteizko ibilbidean barrena, dozenaka kolektiboen eskutik pasako da lekukoa, eta, haietako batzuk Gasteizko Gaztetxea eta Hala Bedi izango dira: batera hartuko dute kilometroa, ohikoa den legez.
Euskara ikasleei saria
21.edizio honetan Hala Bedin eta Gasteizko Gaztetxean aritzen diren euskara ikasleak omendu nahi dituzte bi kolektiboek. Hori dela eta, lekukoa Euskalduntxarrak irratsaioa egiten dutenek eta muinoko etxean euskara klaseetan parte hartzen duten kideek eramango dute.
Aurtengo zita 11:40an izango da, Gasteiz erdialdean: Manuel Iradier eta Foru kaleak gurutzatzen diren izkinan. Hori dela eta, Herri Mugimenduko espresio ezberdinei bertaratzeko deia luzatu diete.
Euskalduntxarrak irratsaioak modu dibertigarri eta dinamikoan lantzen du euskara eta horretarako euskara ikasle ezberdinen pasadizoak, txisteak eta bizipenak kontatzen dituzte uhinetan.
Haiekin batera egongo dira Gasteizko Gaztetxean burubelarri euskara ikasten duten kideak. Ikasturte hasieran deialdi ireki bat egiten dute asanbladatik muinoko etxean euskara ikasteko eta euskara irakasteko. Musutruk eta militantziaren bitartez, urteak daramatzate tankera berdineko ikastaroak egiten.
Gaztetxean jaia
Igandean, 12:00etan irekiko ditu ateak Gasteizko Gaztetxeak eta etxeko DJ-ekin girotuko dute gunea 23:00ak arte. Bertan izango dira DJ Galaxy eta BasGyal, Maurizia & The Runners eta DJ Malandro.
Seis alavesas se someten a una petición fiscal, en total, de más de 70 años de prisión. El juicio comienza el próximo 16 de septiembre. Las encausadas hacen un llamamiento a la movilización social para “trabajar por una paz definitiva”.
Se avecina un nuevo juicio político en la Audiencia Nacional. Esta vez, están llamadas a pasar por el banquillo 48 ciudadanas de Euskal Herria: activistas sociales y políticas, abogadas, médicas, familiares, psicólogas…Entre las 47 se encuentran seis alavesas detenidas en tres operaciones policiales diferentes.
El juicio del sumario 11/13 comenzará el 16 de septiembre en la Audiencia Nacional de Madrid. El dato es abrumador: 590 años de petición para las 48 imputadas.
Pero hay que retroceder años atrás para contestualizar dicho juicio. La caja de pandora se abrió en 2013. Ese año, la Guardia Civil detuvo a varias militantes del movimiento Herrira. Los siguientes meses y años prosiguieron las detenciones: abogadas que se encargaban de la defensa de miembros del EPPK, mediadoras de dicho colectivo, integrantes de la asociación de familiares Etxerat o médicas y psicólogas Jaiki Hadi -entidad que trabaja en el ámbito sanitario-. Un total de 47 personas: unas fueron puestas en libertad con medidas cautelares tras apasar ante el juez y otras -11 en concreto- fueron encarceladas de manera preventiva.
En Araba, seis personas y más de 70 años de petición fiscal
Las seis alavesas suman una petición fiscal superior a los 70 años de prisión sumándole a ello las peticiones de multa y años de libertad vigilada.
Las peticiones de la Fiscalía son las siguientes:
Ane Zelaia y Gorka González: 14 años y medio de prisión, 4.800€ en multas y 8 años de libertad vigilada a cada uno de los dos.
Egoitz López de Lacalle: 12 años de prisión y 8 años de libertad vigilada.
Nagore Lopez de Luzuriaga e Izaskun Abaigar: 11 años de prisión y 8 años de prisión vigilada a cada una de las dos.
Atxarte Salvador: 11 años de prisión y 8 años de libertad vigilada.
Según las encausadas, “la sociedad vasca no puede aceptar atropellos de este tipo y este proceso judicial deja en evidencia la necesidad de seguir comprometidos con la búsqueda de soluciones proactivas y trabajar por una paz definitiva”. Por lo que hacen un llamamiento a la ciudadanía a ejercer “un protagonismo principal, por encima de las siglas o las diferentes ideológicas”, y anuncian que trabajarán “de forma decidida con la mayor cantidad de personas y organismos posible, incluidas las personas procesadas en este proceso judicial”.
También han hecho un llamamiento a los agentes institucionales, políticos, sociales y sindicales, “a seguir trabajando en el marco de una agenda compartida por la construcción de la paz“.
Manifestación de Gasteiz en apoyo a Herrira tras el operativo policial de otoño de 2013
Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.
