Amak deitu ninduen telefonoz, galdera bat zuen buruan bueltaka: “Oier, ¿tu que eres? ¿Euskaldunberri o euskaldunzahar?”. Euskaldunberria nintzela erantzun nion orduan, nire hizkuntza ez baita jaiotzez euskara izan. Anaiari galdetuta ordea, bera euskaldunzaharra zela erantzun omen zion.
Eztabaida hori lagun batzuengana eraman nuen eta euren erantzunak oso anitzak izan zirenez, Wikipedia santura jo nuen begiratzera. Euskaldunzahar: “Euskara ama hizkuntza duena.” Ama hizkuntza: “Gizabanako batek jaiotzetik ikasi duen hizkuntza da”.
Honen arabera, nire lehenengo definizio hura egokia izan zela pentsatzen dut. Gurasoak erdaldunak izanik, euskara ikasteari eskolan ekin nion. Euskarazko lehenengo hitzak orduan entzungo nituen, eskolatzearekin batera eta ordutik, euskalduntasunerako etengabeko prozesua egin izan dut. Oraindik da eguna Euskaraz ez naizela nahiko nukeen bezain ongi moldatzen eta Euskal Herritik kanpo eman dudan denboran, euskara maila okertu dela ere nabaritu izan dut.
Euskararen inguruko debateak jarraitu izan ditut azken aste eta hilabeteetan, interesa sortzen didan gai berezia baita. Batzuk ezagutza mailan kasik topea jo dugula diote, edo bide onean gaudela gutxienez, erabilera da ordea, denak kezkatzen dituena. Erabilera omen arazoa, eta aurrekoan; erabiltzen ez dutenengan lupa jartzea gomendatzen zituzten ahotsak entzun nituen, bereziki gazteengan, haiek baitira euskarari uko egin diotenak, ikasleak, gazteak umeak…
Ez naiz bizkar gainean kulparen zama botatzea gustatzen zaion horietakoa, uste dut nahikoa zama badaramagula guk, beti perfektuak izan nahi dugun horiek. Baina ez dut uste besteen bizkar gainean ere jarri behar dugunik. Erakargarria ez den hizkuntza da gurea, zaharra, betikoa, tradizionala… delako hitz egin eta zaindu behar dugula da diskurtso nagusia, eta horrela gazte moderno, inkorformistak, nola erakarriko ditugu?

Sarriri irakurri nion behin, bere generazioan euskarak aurrera egin izan bazuen, errebeldia puntua zuelako izan zela, horrela izaten jarraitu beharko du gazte belaunaldi berriak erakarri nahi baditugu. Euskara klasetik atera eta egunerokotasun hizkuntz bihurtu behar dugu, Nik prest nago, zertarako prest zaude zu?