Faxismoa gorabidean dagoela eztabaidaezina da garai hauetan, Eusko Legebiltzarrean ere
sartu da!, garai batean uste izan genuen zenbait gunetan ez genuela ultraeskuindarren
ordezkaririk ikusiko, jada ikusiko ez bagenu bezala! Baina hau gaur egun errealitate bat
da.
Gorroto-diskurtso eta -delituek gora egiten dute horrelako adierazpenei lekua ematen zaien
proportzio berean. Erakunde batzuetan, hautetsiek dituzten eskubideen babesean,
feminismoaren, LGTBI pertsonen edo migratuen aurkako adierazpenak entzuten ditugu.
Hemen, gainera, euskararen aurkako gorroto-diskurtsoa gehitu behar dugu.
Diskurtso horiek areagotzen diren heinean, areagotu egiten da kalean duten adierazpena,
eta gu, LGTBI aktibismotik, kezkaturik gaude ia astero ezagutzen ditugun jipoi eta
hilketekin, batez ere emakume transen aurka. Eta hori sexu- eta genero-aniztasunarekiko
gorrotoaren azken adierazpena baino ez da, jipoia edo hilketara iritsi aurretik bazterketa
aldi luzeak igarotzen baititugu LGTBI pertsonok, eta batzuetan, gazteek bizitza kentzea
erabakitzen dute, edo adinekoek bizitza heterosexual erabat baztertzailean sartzera
behartuta ikusten dira.
Azken hilabeteotan hainbat erreferentziatan adierazi da gorroto-delituen gorakadaren
kezka, hala nola Europako Batzordean edo Arartekoan, ONG batzuetan eta LGTB
aktibismoan bertan. Alarma gorriak piztuta daude, sexu- eta genero-disidentzia
nabarmenagoa den heinean haren aurkako erasoa handiagoa baita.
LGTBI auzia ez da LGTBI pertsonak bakarrik interpelatzen dituen zerbait, sexu- eta
genero-disidentziaren aldeko borrokak gizarte osoa interpelatzen du, haien desirak edo
norekin oheratzen diren kontuan hartu gabe, eta, era berean, erantzukizun zuzena duten
erakundeak ere interpelatzen ditu, diskriminatuak, jipoituak edo erailak izan ez gaitezen
kaleetan, lanpostuetan edo gure etxeetan, batzuetan familia-erakundearen beharrezko
laguntzarekin.
Hala ere, berdintasun-politikak, LGTBI politikak barne, ez dira lehentasunezkoak
Gasteizko Udalarentzat, Arartekoaren gomendioak, Eusko Legebiltzarraren 14/2012 Legea
eta haren IV. Berdintasun Planean hartutako konpromisoak, Desirak Plazaran, Gasteizko
LGTB errealitatearen diagnostikoan jasotako eskaerak, eta Hara! LGTB Agendan
hartutako konpromisoak lehentasuna izatetik urrun daude. Murriztu beharreko politikak
dira, ez dut aurrekontu-partida bati edo biri buruz hitz egiten, ez, % 40ko murrizketa izan
duten partida guztiei buruz ari naiz, horrek politika horiek lortu nahi duen jendarte-ereduan
duten eraginean duten larritasunarekin.
Udaletxeko fatxadaren argiztapena, balkoietako banderak, indarkeria matxistaren
biktimengatik isiltasunean emandako minutuak, beti aktibatzen ez den protokolo bat
aplikatzearen ondoriozko kontzentrazio instituzionalak, indarkeria mota hori gaitzesteko
hirian sartzeko kartelak eta martxoaren 8ko, maiatzaren 17ko, ekainaren 28ko eta
azaroaren 25eko adierazpen instituzional ugariak ikusi ditugu. Zertarako balio du horrek
guztiak, gero baliabiderik ematen ez bazaio indarkeria matxistaren aurkako borrokari?

Amorruz begiratzen diogu alderdi sozialistako ordezkarien adierazpen eta ekitaldi
bakoitzari, LGTBI politikekin bat egin duen alderdi horrena, eta etengabe gogorarazten
digute berdintasunezko ezkontzaren legea onartzeko konpromisoa, Pedro Zerolo kide eta
aktibista nabarmenaz hitz egiten diguna, baina gaur egun jarrera erabat transfoboak hartzen
ari ditu, Gasteizen berdintasun-politiken murrizketak babesten ari ditu, eta duela gutxi
Harrotu, Iruñeko LGTBI zentroaren jarraipena bermatzen zuen mozioa, Nafarroa Sumaren
ezinbesteko laguntzailea izan zen hura desegiteko. Nora doa PSOE? Non geratu dira
LGTBI politikekiko izan duen konpromisoa?
Ez gaitzatela erabili beren truke-txanpon gisa, data zehatzetan erakutsi beharreko txiringito
gisa, eta has daitezela, behingoz, indarkeria matxistaren aurkako borrokan eta askotariko
sexu-genero gizartearen defentsan konpromisoak hartzen.

• Lumagorri (Amets eta Jon): PSOE nora zoaz? | Amets Martinez de Heredita
  00:04:35
  1  0 0